026 RIC Bijbelse Artikelen - Goede Vrijdag: Wat een verschrikking! Wat een genade! Hij stierf. Voor mij?
026 RIC- Bijbelse Artikelen Goede Vrijdag: Wat een verschrikking! Wat een genade! Hij stierf. Voor mij? 18-04-2025
Klik hier om te luisteren.Filippenzen 2:5-8
5. Laat daarom die gezindheid in u zijn die ook in Christus Jezus was,
6. Die, terwijl Hij in de gestalte van God was, het niet als roof beschouwd heeft aan God gelijk te zijn,
7. maar Zichzelf ontledigd heeft door de gestalte van een slaaf aan te nemen en aan de mensen gelijk te worden.
8. En in gedaante als een mens bevonden, heeft Hij Zichzelf vernederd en is gehoorzaam geworden, tot de dood, ja, tot de kruisdood.
Lieve lezer,
Goede Vrijdag is geen gewone dag. Het is een dag van huivering en heiligheid, van stilte en schrik, van oordeel en onpeilbare liefde. De hemel was getuige. De aarde beefde. Het kruis stond geplant tussen hemel en aarde, en daar hing Hij. De Zoon van God. De Gezalfde. Het was de dag dat recht en genade elkaar ontmoetten. Niet in woorden, maar in bloed. In één offer.
In Filippenzen 2:1-4 roept Paulus de gelovigen op tot eenheid en liefdevolle samenwerking. Als zij enige bemoediging, troost of verbondenheid in Christus ervaren, dan moeten ze zijn blijdschap compleet maken door eensgezind te zijn: één in liefde, één van hart en denken. Ze moeten niets doen uit eigenbelang of trots, maar in nederigheid de ander belangrijker achten dan zichzelf. Iedereen moet niet alleen letten op zijn eigen belang, maar ook op dat van anderen.
En dan komt Paulus bij de verzen 5-8: ‘Laat daarom die gezindheid in u zijn die ook in Christus Jezus was.’ De gemeente van Filippi en ook de gelovigen die de brief lezen, worden opgeroepen om de gezindheid in Christus Jezus te laten zijn. Deze gezindheid is vertaald vanuit het Griekse woord: φρονεῖτε (phroneite). Wat dichtbij ligt bij het ‘denken’ en ‘observeren’ of ‘ervoor zorgen’.
Want: Die, terwijl Hij in de gestalte van God was, het niet als roof beschouwd heeft aan God gelijk te zijn,maar Zichzelf ontledigd heeft door de gestalte van een slaaf aan te nemen en aan de mensen gelijk te worden. God is één God in de personen Vader, Zoon en Heilige Geest. De Zoon is Christus, het levende Woord zoals beschreven in Johannes 1:1-2: ‘In het begin was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God. Dit was in het begin bij God.’
Hij heeft Zichzelf ontledigd door de gestalte van een slaaf aan te nemen en aan de mensen gelijk te worden. Christus werd mens. Zonder zonde, maar wel met de volle last van vernedering die Hij moest ondergaan.
En in gedaante als een mens bevonden, heeft Hij Zichzelf vernederd en is gehoorzaam geworden, tot de dood, ja, tot de kruisdood.
Zijn vernedering begon in de kribbe. Daar waar de dieren ademden, lag de Schepper van hemel en aarde. Daar waar stro en stof lagen, begon de weg naar het hout. Besneden op de achtste dag. Geen moment was zonder betekenis. Geen seconde van Zijn leven was leeg. Alles was gericht op dat ene moment: het kruis Golgotha. De plaats van de schedel. De plaats waar alles samenkwam. De schuld van Adam. De schuld van Israël. De schuld van ons. En bovenal: de rechtvaardigheid van God.
En toch. Juist daarin schittert de diepte van deze dag. Want daar, op die heuvel buiten de poort, openbaart zich een liefde die de wet overstijgt, maar haar nooit buigt. Een liefde die geen compromis sluit met de zonde, maar haar wegdraagt. Een liefde die niet roept: “Het is niet erg,” maar die fluistert: “Ik betaal.” Hij, die was als spelende vóór het aangezicht van de Vader, Die eeuwig één was met God, Die in de vorm van God bestond, achtte Zijn gelijkheid met God geen roof, geen voordeel, geen bezit om vast te houden. Hij ontledigde Zichzelf. Hij werd als wij. Niet in zonde, maar in vlees. In bloed. In zwakheid. In nederigheid.
Wie dit hoort, wordt stil. Wie dit ziet, knielt. Wie dit gelooft, wordt veranderd. Want deze gezindheid – deze geest, deze innerlijke houding – is niet slechts bewonderenswaardig. Ze is ons voorgehouden. Laat deze gezindheid in u zijn, die ook in Christus Jezus was. Geen uiterlijke vroomheid, maar werkelijke deelname. Een vernieuwd denken. Niet voortkomend uit plicht, maar uit de vrucht van de Geest: liefde.
Op Golgotha klonk geen verweer. Geen aanklacht. Geen wraak. Alleen: Vader, vergeef het hun. Het diepste punt waar Hij ging was de verlatenheid van God aan het kruis van Golgotha. ‘Mijn God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten’ en dan de krachtigste woorden: ‘het is volbracht.’ Geen offer meer nodig. Geen bloed meer te vergieten. Geen werk meer toe te voegen. Want Hij heeft het gedaan. Voor eens en altijd. Voor zondaren. Voor vijanden. Voor wie niet zocht, maar gevonden werd.
En daarom noemen wij het goed. Goede Vrijdag. Omdat Hij het kwaad droeg. Omdat Hij de weg ging. Omdat Hij de beker dronk. Tot op de bodem. Omdat Hij zweeg. Omdat Hij bad. Omdat Hij stierf. Want God heeft Hem ook uitermate verhoogd... Wat op Goede Vrijdag vernederd werd, zal op de Paasmorgen verheerlijkt worden. Het kruis is niet het einde, maar de deur. De diepte leidt tot hoogte. De schande tot heerlijkheid.
Wie dit hoort, buigt zich diep. In diepe nederigheid. In dankbaarheid. Niet in vorm, maar in vuur. Niet in religie, maar in aanbidding. Want dit is heilige grond. En het Lam is waardig. Altijd. Altijd. Altijd.