028 RIC Bijbelse Artikelen: Jezus verschijnt aan Zijn discipelen op de eerste dag van de week, Zijn opstandingsdag.
028 RIC- Bijbelse Artikelen Jezus verschijnt aan Zijn discipelen op de eerste dag van de week, Zijn opstandingsdag. 02-05-2025
Johannes 20:19-23
19. Toen het nu avond was op die eerste dag van de week en de deuren van de plaats waar de discipelen bijeenwaren, uit vrees voor de Joden gesloten waren, kwam Jezus en Hij stond in hun midden en zei tegen hen: Vrede zij u!
20. En nadat Hij dit gezegd had, liet Hij hun Zijn handen en Zijn zij zien. De discipelen dan verblijdden zich toen zij de Heere zagen.
21. Jezus dan zei opnieuw tegen hen: Vrede zij u! Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zend Ik ook u.
22. En nadat Hij dit gezegd had, blies Hij op hen en zei tegen hen: Ontvang de Heilige Geest.
23. Als u iemands zonden vergeeft, worden ze hem vergeven; als u ze hem toerekent, blijven ze hem toegerekend.
Lieve lezer,
Johannes vertelt dat het avond is op de eerste dag van de week: de dag van Jezus’ opstanding, later bekend als de dag des Heeren. Op die dag zijn de discipelen bijeen, maar niet uit blijdschap. Ze zijn bang voor de Joden en zitten met gesloten deuren. Ondanks hun angst en onzekerheid over de berichten van de opstanding, blijven ze samen, dat is al genade op zich. Hun verbondenheid te midden van de angst toont hoe belangrijk samenkomen is, zelfs als het geloof wankelt.
De kerk is de plek waar Christus wordt verkondigd en waar de Geest werkt door het Woord. Jezus komt in het midden van de discipelen, ondanks de gesloten deuren. Een teken van Zijn macht, trouw en nabijheid. Zijn Lichaam is een verheerlijkt Lichaam niet gebonden aan plaats of tijd. Hij verschijnt als de Levende, de Gekruisigde Die leeft en dat Hij verschijnt is pure genade.
Zijn eerste woorden zijn: “Vrede zij u.” Geen verwijt of oordeel, maar genade. Deze vrede is geen lege groet, maar een scheppend Woord dat rust brengt in hun verwarde harten. Het is de vrede die Hij aan het kruis verworven heeft. Hij toont Zijn wonden, niet als teken van zwakte maar als bevestiging dat de Opgestane dezelfde is als de Gekruisigde. Zijn vrede is niet afhankelijk van hun gevoel of omstandigheden, maar van Zijn volbrachte werk.
Wanneer de discipelen Hem zien, worden zij vervuld met vreugde. Niet omdat hun situatie veranderd is, maar omdat zij de levende Christus ontmoeten. Vervolgens herhaalt Jezus Zijn woord van vrede en voegt eraan toe: “Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zend Ik ook u.” Daarmee maakt Hij duidelijk dat ontvangen vrede leidt tot roeping.
De discipelen worden uitgezonden zoals Hij gezonden werd: in liefde, dienstbaarheid en met het Evangelie van verzoening. Hun zending is uniek: zij zijn ooggetuigen van de opgestane Christus, door Hem Zelf onderwezen en aangesteld als fundament van de kerk (Ef. 2:20). Toch blijft de kerk geroepen om in hun spoor het Evangelie te verkondigen, als levende leden van het lichaam van Christus. De kerk is geroepen het werk voort te zetten. Iedere gelovige ontvangt vrede om die door te geven. De kerk leeft niet voor zichzelf, maar leeft om te getuigen in de wereld. Jezus zendt niet alleen, maar rust ook toe. Hij spreekt, Hij komt, en Hij geeft wat nodig is.
Jezus verschijnt na Zijn opstanding aan Zijn discipelen en blaast op hen: zo geeft Hij hun de Heilige Geest. Deze handeling herinnert aan de schepping van Adam, toen God hem leven inblies. Zoals toen leven begon, zo begint hier het nieuwe leven: herschepping door Christus. De mens, gevallen in zonde, wordt nu opnieuw tot leven gebracht, niet uit zichzelf, maar door de Geest.
Christus handelt hier als de tweede Adam die herstel brengt, waar de eerste Adam verviel. De Geest is geen abstracte kracht, maar de Persoon die leven schenkt, harten opent en mensen tot geloof brengt. Dit moment is een voorafschaduwing van Pinksteren, waar de Geest in volheid uitgestort zal worden. Hier geeft Jezus al de eerste gave: een belofte en begin van de Geest, als voorbereiding op de zending van de kerk. Hij zendt Zijn discipelen niet alleen met woorden van vrede, maar ook met de kracht die van de Geest uitgaat.
Vervolgens geeft Hij hun een ernstige opdracht: zonden vergeven of toerekenen. Niet op eigen gezag, maar als vertegenwoordigers van het Evangelie. De kerk verkondigt in gehoorzaamheid wat God doet: vergeving voor wie gelooft, oordeel voor wie verwerpt. Deze bediening is heilig, want het Woord heeft altijd effect: het vergeeft of bevestigt. De verkondiging raakt het hart van het Evangelie namelijk dat er vergeving is door Christus, voor wie zich bekeert en gelooft.
In het gesloten huis ontvangen de discipelen vrede, zending, Geest en het gezag om te verkondigen. Dit alles is vrucht van de opstanding. Ook nu komt Christus achter gesloten deuren. Hij wordt bekendgemaakt in Zijn Woord, Zijn Woord verkondigd vrede, het Evangelie toont Zijn wonden en de Geest roept op tot geloof in Hem, Die gekruisigd is omwille van onze ongerechtigheden.
Het Evangelie vraagt om een antwoord. Niet later, maar nu. Wie luistert en zich opent, ontvangt leven, vergeving en een roeping, om het Woord bekend te maken, het te verkondigen. We worden geroepen om het Evangelie te brengen. In onze gezinnen, op het werk, in onze omgeving, in onze wereld. Jezus is gekomen om te zoeken en zalig te maken wat verloren is. Zijn Woord is levend, Zijn adem geeft leven, Zijn Geest werkt geloof. Vandaag is de dag van het nieuwe begin. Laten wij opstaan en laten wij ons als de discipelen verheugen, omdat wij door het Woord Jezus mogen zien.